De eerste post die ik vanochtend zag op Instagram was een foto van Arie Boomsma in de sportschool. De post ging over een vraag van een moeder over haar 15-jarige zoon. De jongen liep ’s ochtends om 5:00 hard en deed 6 keer per week aan krachttraining.
Creatine
Klinkt een beetje obsessief toch? Maar daar ging de vraag niet over. De moeder maakte zich zorgen over het feit dat deze jongen creatine als supplement wilde om zijn spieren nog verder op te pompen. Het antwoord van Arie was genuanceerd en prima: jongens die nog niet uitontwikkeld zijn moeten niet aan de creatine. Je kunt met slaap, een goed trainingsschema en goede voeding nog jaren progressie boeken. Met bijvoorbeeld haring, zalm en rundvlees kun je de hoeveelheid creatine in de voeding op een natuurlijke manier verhogen.
Bigorexia
Mooi antwoord Arie. Maar niks over die 6 x per week. En om 5:00 hardlopen? Hoe doet hij dat als hij ook voldoende moet slapen? Dat hield me even bezig tot ik zag dat meneer Boomsma dat deel van de vraag had weggehaald. Goed van hem want het leidt af van de vraag over creatine. En toen viel de Volkskrant op de mat met daarin een artikel over jonge jongens die door de Socials beïnvloed worden om vroeg op te staan en flink te trainen. Het is een trend. De jongens in de krant geven toe dat hun blik op hun eigen lijf wat verstoord is en dat het lichaam alsmaar groter moet, zogenaamde bigorexia. Klinkt heftig. Maar de krant bestaat door het beschrijven van extremen.
Eieren en kwark
En als moeder van drie jongens vind ik wel wat van die extremen. Want ook mijn jongste van 15 maakt flink gebruik van zijn sportschoolabonnement. Hij traint vijf tot zes keer per week naast zijn hockey, heeft een fixatie op eieren en kwark en altijd honger. Hij vindt zijn grotere armen stoer en kan opscheppen over hoeveel hij al kan bankdrukken.
Corona-vet
Maar als ik naar hem kijk word ik ook gerustgesteld. Hij vindt het vooral ook gezellig om met een groepje vrienden te trainen. De sportschool zorgt voor structuur in de dag waardoor hij zijn huiswerk beter gaat plannen. Door het trainen snapt hij dat slaap belangrijk is en is zijn corona-vet verdwenen. En al wil hij gezond eten, hij zeurt ook nog steeds om de vier P’s*. En, over die creatine, dat vindt hij de aanschaf niet waard van zijn zuurverdiende geld.
Krachttraining
Ik zie als moeder vooral heel veel positieve kanten van dat schijnbaar fanatieke gedoe. Ik probeer vooral nieuwsgierig te blijven. Wat vind je het leukst aan de sportschool? Hoe voelen je spieren na een zware training? Wat doet dat met jou? En, wat als het een keertje niet lukt om te gaan? Wat als je moet kiezen tussen huiswerk en de sportschool? Wat vind je mooi aan jezelf? Wie is je voorbeeld en wanneer ben je tevreden? En na vele mooie antwoorden moet ik de belangrijkste vraag aan mezelf stellen: Welke reden heb ik eigenlijk om zelf níet aan krachttraining te doen?
Yneke
*(pizza, patat, pannenkoeken en pasta).