Afgelopen week was ik bij een discussie over de eiwittransitie, georganiseerd door Foodlog. Er waren plantaardig-eiwitproducenten en innovators zoals Jaap Korteweg. Korteweg heeft ooit de Vegetarische Slager opgericht wat bekend staat om zijn uitstekende ‘nieuwe vlees’. Hij heeft de Vegetarische Slager aan Unilever verkocht en zou kunnen gaan rentenieren. Het is echter een man met een missie. Dus nu werkt hij aan een manier om zonder koe melk te maken. En dat is nog best lastig.
Zonder koeien van gras melkeiwit maken vraagt veel onderzoek en innovatiekracht. Inspirerend. Mijn gedachten gingen die middag meteen met me op de loop en eigenlijk ben ik op een briljant plan gekomen waarin veel andere thema’s uit mijn werk samenkomen: eiwittransitie, overgewicht, bariatrische chirurgie en de nieuwe afslankmedicatie zoals Saxenda.
Het idee is als volgt. We gaan geen eiwit uit gras door bacteriën laten maken. We maken het voortaan zelf!
Door de nieuwe afslankmedicatie laat vrijwel niemand zich nog een gastric bypass aansmeren lijkt me. Dat betekent dat de kennis van deze chirurgen ingezet kan worden voor een nieuwe markt. Deze kundige chirurgen halen niet een stuk van de spijsvertering weg maar ze zetten er een extra maag bij. Deze lebmaag helpt bij de vertering van cellulose. De extra maag zou kunnen helpen bij de fermentatie van gras door bacteriën en protozoa.
Het enzym Cellulase, een enzym dat cellulose afbreekt, wordt door mensen niet geproduceerd. We zouden een kunstmatig gen kunnen inbouwen (bijvoorbeeld van schimmels of bacteriën) om zelf cellulase aan te maken. Extra bacteriën, zoals ruminale microben van koeien, zouden de fermentatie kunnen helpen. Interessant voor de markt in probiotica.
Planteneters hebben meestal langere darmen om meer voedingsstoffen uit planten te halen. Mensen zouden een langer darmkanaal nodig hebben, vooral een vergrote blinde darm (zoals in konijnen en paarden) voor de fermentatie. Lijkt me ook een eitje voor een ervaren bariatrisch chirurg.
Het betekent dat we de hele dag kunnen grazen, wat we het liefste doen. Het betekent een uitdaging voor koks die gras een beetje kunnen voorbewerken met blenders zodat we niet meteen last krijgen van onze kaakspieren. Het biedt een heel nieuw licht op de groene shake.
De Homo Herbivorus met zijn nieuwe spijsverteringsysteem, kan bij wijze van spreken zijn achtertuin kaalvreten. Uiteraard mag het culinair wat aantrekkelijker maar hij kan zelf vetzuren en eiwitten produceren die als energiebron dienen.
In een wereld waar landbouwgrond schaars is geworden en vleesconsumptie onhoudbaar, kan de mensheid een radicale evolutionaire sprong maken. Honger is verleden tijd en we laten een minimale ecologische voetdruk achter. Een nadeel is wel dat we meer methaan gaan produceren. Daar moeten we nog wat op vinden. Zodat we de boertjes en windje toch een beetje veilig kunnen afvoeren.